Ήταν 7 Σεπτέμβρη 2004, όταν ο σύζυγος, πατέρας, παππούς αποφάσισε να ξεκουραστεί για πάντα. Το ταξίδι της επιστροφής στον τόπο που έζησε, αγάπησε και πρόσφερε είχε ξεκινήσει. Πρώτος σταθμός ο Πειραιάς. Ο τόπος που εργάστηκε και δημιούργησε την οικογένειά του. Όλοι οι συγγενείς, φίλοι και συνεργάτες του ήταν εκεί. Πήραν δύναμη από το Μανώλη που γνώριζαν, για να μπορέσουν να καλύψουν το αβάσταχτο κενό που άφησε. Στα δικά του Κύθηρα, όλοι οι άνθρωποι που τον αγάπησαν και συνεχίζουν να αγαπούν το δικό μας άνθρωπο, τον συνόδευσαν μέχρι την τελευταία του κατοικία. Στο τέλος του στερνού μπάρκου δεν σήμανε η καμπάνα της Αγίας Πελαγίας που αγάπησε, αλλά τον χαιρέτησε η θάλασσα κι ο καιρός, που διάλεξαν εκείνη τη μέρα να γαληνέψουν.
Σκεφτόμαστε όλο αυτό το καιρό πώς θα μπορέσουμε να χωρέσουμε μια τεράστια προσωπικότητα, σαν την δική σου, σε λίγες γραμμές. Οι λέξεις φτωχές και εμείς λίγοι να εκφράσουμε τις αξίες, τα ιδανικά, τις πράξεις και τις διδαχές σου. Όπως πάντα, παίρνουμε δύναμη από εσένα για να μεταφέρουμε την εικόνα του συζύγου, πατέρα και παππού. Του ανθρώπου που πάντα έσκυβε με πάθος, έννοια και περισσή αγάπη πάνω από όλους μας και έδιωχνε μακριά τα προβλήματα και τις στεναχώριες.
Στο πέρασμα σου από την ζωή, είχες την τύχη να έχεις πλάι σου μια σύντροφο που στάθηκε επάξια συνοδοιπόρος στις λύπες, τις χαρές τις δοκιμασίες προσωπικές και επαγγελματικές. Μαζί πενήντα χρόνια, ζήσατε μια ζωή γεμάτη, με αγάπη και κατανόηση, αξίες και ιδανικά κι ίσως αυτό αφήνει τώρα τη δική της ζωή τόσο αβάσταχτα άδεια.
Η Μαίρη και ο Βρεττός είχαμε την τύχη να σε έχουμε πατέρα. Μεγαλώσαμε με τις αξίες και τα ιδανικά που με λόγο και παράδειγμα ζωής μας έδωσες. Πασχίζαμε και πασχίζουμε ν’ ακολουθούμε τα διδάγματα κι αυτά μεταφέρουμε και στα εγγόνια σου, που ευτύχησαν να σε ζήσουν, αλλά όχι τόσο, όσο θα χρειαζόταν, ίσως, για να γνωρίσουν το Μανώλη Αλφιέρη, τον άνθρωπο, τον κορυφαίο οικονομολόγο, την ιστορία του. Γιατί άφησε τη δική του ιστορία.
Όλη μας η οικογένεια, θα θυμάται τις απλές αλλά γεμάτες νόημα κουβέντες σου. Έλεγες πάντα «με την ηρεμία, την αγάπη, τον έντιμο και ήπιο λόγο θα καταφέρετε να οικοδομήσετε το μέλλον σας». Σ’ ευχαριστούμε και υποσχόμαστε ότι αυτό το δρόμο θα βαδίζουμε.
Θα θέλαμε τόσα πολλά ακόμα να πούμε, για σένα, αλλά είπαμε, τα λόγια είναι φτωχά. Αυτό που μετράει και μένει από σένα, είσαι εσύ. Είσαι παντού στη ζωή μας και είσαι απών. Ο μεγάλος απών. Όχι όμως από τη σκέψη μας.
Στο καλό αγαπημένε μας και σου δίνουμε υπόσχεση ότι θα τιμήσουμε το όνομά μας, που για όλους μας είναι βαριά, αλλά και πολύτιμη κληρονομιά.
Καλό ταξίδι...
Πειραιάς, 20 Οκτώβρη 2004

Μαίρη και Βρεττός

Ευχαριστούμε όλους τους συγγενείς και φίλους που συμμετείχαν στο βαρύτατο πένθος μας για την απώλεια του μοναδικού και πολυαγαπημένου μας συζύγου, πατέρα, παππού και αδελφού
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΒΡΕΤΤΟΥ ΑΛΦΙΕΡΗ
Η σύζυγος Παναγιώτα
Τα παιδιά Μαρία , Βρεττός - Παναγιώτα
Τα εγγόνια Εμμανουήλ , Κωνσταντίνα
Τα αδέλφια Σπυριδούλα , Δημήτρης - Μαρία
********************************************************

Emmanuel Vrettos Alfieris

It was Sep. 7, 2004, when our husband, father, grandfather decided to rest eternally. His return trip to the land where he lived, loved, and served had begun. First stop was Pireaus. The place where he worked and raised his family. All his relatives, friends, and co-workers were there. They took strength from the Manolis they knew, in order to fill the immense void he left.
In his Kythera, all the people who loved him and continue to love this man of ours, accompanied him to his last dwelling. At the end of the road his beloved Agia Pelagia churchbells did not ring, but the sea and sky chose that day to be peaceful.
We think constantly these days how we can describe your larger than life personality in a few lines. Words are insufficient and we are few to capture your works, your ideals, your deeds, and your teachings. As always, we draw strength from you to bring forth the icon of husband, father, and grandfather. The person who always showered us with feeling, care, and abundant love, and dismissed problems and malcontent.
In your life journey, you had the fortune to have by your side a companion who steadfastly stood by you in your sorrows, your joys, your personal and professional challenges. Together 50 years, you lived a full life with love and understanding, worthiness and ideals, and now her own life is left unsteadily empty.

We, Maria and Vrettos, had the fortune to have you as our father. We were raised with values and ideals that you showed us by example of your own life. We persevered and persevere to follow your example and to transfer them to your grandchildren, who were happy to have lived with you, but not as much, perhaps, to know Manolis Alfieris, the man, the economist at the pinnacle of his achievement, his history, because he has left his own historical tale.
Our entire family will remember your simple, yet rich in meaning, conversations. You always said, "With peace, love, honesty and soft words you will manage to build your future." We are grateful and promise that we will follow this road.

We would want to say so much more about you, but we said that words are few. That which matters and means most about you, is you. You are constantly in our lives and you are absent. A large absence, but not from our thoughts.

Dear one, good journey, and we promise we will honor our name, which for all of us is a heavy, but honorable legacy.

Have a good trip...

Pireaus, Oct. 20, 2004

Maria and Vrettos Alfieris

We thank all the family and friends who participated in the weighty bereavement in the loss of our beloved husband, father, grandfather and brother.

The wife: Panagiota
The children: Maria, Vrettos - Panagiota
The grandchildren: Emmanuel, Constantina
The siblings: Spiridoula, Dimitris - Maria